دارنده مدال طلای پاراوزنهبرداری در مسابقات پاراالمپیک گفت: اراده قوی حرف اول را برای رسیدن ورزشکاران برای موفقیت و رسیدن به اهداف عالی میزند اما در مسابقات جهانی مهم برافراشته شدن پرچم ایران است.
علیاکبر غریب شاهی یکی از مدالآوران مسابقات المپیک و پارالمپیک است که توانسته رکود وزنهبرداری را در وزن منفی ۱۰۷ کیلوگرم در ورزش معلولان و جانبازان به نام کشور ایران ثبت کند.
این ورزشکار که در اوایل دهه ۸۰ پس از سقوط از ارتفاع دچار معلویت شد و مدتی خانهنشینی کرد، هماکنون یکی از مردان طلایی ورزش کشور و از افتخارات استان چهارمحال و بختیاری است.
وی در خصوص خود میگوید: بنده علی اکبر غریبشاهی متولد نخستین روز فصل بهار سال ۱۳۶۱ در منطقه عشایرنشین هلوسعد بخش میانکوه شهرستان کوهرنگ هستم در سال ۸۰ برای اینکه کمک خرج خانواده باشم به همراه برادرانم در استان فارس مشغول کار بودم که به دلیل سقوط از ارتفاع دچار معلولیت از ناحیه ۲ پا شدم.
این قهرمان پاراالمپیک در گفت وگو با ایرنا اظهار داشت: بعد از معلولیت چندسالی خانهنشینی شدم و خیلی ناراضی بودم اما با تلاش خانواده و اعضای ورزش معلولان و جانبازان استان فارس در سال ۱۳۸۷ به ورزش تنیسروی میز (پینگپنگ) مشغول شدم و چهار سال در این رشته ورزشی تمرین داشتم اما خودم علاقه زیادی به ورزش وزنهبرداری داشتم و با هدایت آقای گلبارنژاد در سال ۹۰ به سمت ورزش وزنه برادری در استان فارس رفتم.
به گفته وی، در ماههای اول تمرینات سختی را داشتم و آقای گلبارنژاد به دلیل بنیه قوی و ارادهای که داشتم مشوقی برای حضورم در مسابقات قهرمانی استانی و کشوری بود.
غریبشاهی ادامه میدهد: پس از یکسال تمرین در رشته وزنهبرداری به مسابقات کشوری اعزام شدم و در همان سال مقام پنجم مسابقات کشورری را کسب کردم و پس از آن تمریناتم را مصممتر ادامه دادم.
وی یادآور شد: در مسابقات کشوری نزدیک ۱۰ مدال کسب کردم انگیزهام برای شرکت در مسابقات جهانی و المپیک قوی تر شد.
* موفق به کسب چه مدالهای در سطح ملی و بین المللی شدید؟
غریبشاهی با اشاره به اینکه کسب مقامهای کشوری برایم اغنا کننده نبود ادامه داد: با تمرین و تلاش بیشتر به دنبال ثبت رکورد جهانی در رشته وزنهبرداری برای کشور بودم.
وی اظهار داشت: بازیهای پاراآسیایی جاکارتا مدال نقره و در مسابقات قهرمانی جهان در قزاقستان و مسابقات جهانی گرجستان برای کشور مدال کشب کردم و به دلیل اینکه از رنگ مدالهایم راضی نبودم میزان تمریناتم را افزایش دادم و به طور میانگین پنج روز در هفته تمرین میکردم تا در رقابتهای قهرمانی جهان و پاراالمپیک، مدال خوش رنگی را برای کشور کسب کنم و رکورد جهان در وزن ۱۰۷ کیلوگرم را برای کشور ثبت کنم.
به گفته وی، از سال ۹۸ در مسابقات بینالمللی شرکت کردم و ۱۱ مقام بینالمللی طلا و نقره کسب کرد.
غریبشاهی میگوید: در چهارمحال و بختیای استعدادهای زیادی در حوزه ورزش وجود دارد که به دلیل برخی مشکلات از جمله نبود امکانات و تجهیزات ورزشی و حمایت نکردن مسوولان از ورزشکاران و نبود حامی ناشناخته ماندند و یا از ادامه دادن ورزش در مقطع قهرمانی منصرف شدند و در برخی مواقع که علاقه زیادی به ورزش داشتند از طریق حامیان و جامعه ورزشی سایر استانها به مسابقات قهرمانی و جهانی اعزام شدند.
به گفته وی، هماکنون تعداد زیادی از قهرمان ورزشی چهارمحال و بختیاری به دلیل حمایت نشدن از سوی هیچ ارگان و مسوولی به سمت استانهای دیگر سوق داده شدند. وی با اشاره به اینکه در مسابقات جهانی مهم برافراشته شدن پرچم کشور و خوانده شدن سرود جمهوری اسلامی و مطرح شدن نام ایران است گفت: اما ورزشکاران دوست دارند در زمان مطرح شدن در مجامع ملی و بینالمللی نامی از استان خودشان نیز برده شود، اما در این میان به دلیل برخی بیمهریها ورزشکاران چهارمحال و بختیاری ورزش قهرمانی را در استانهای دیگر دنبال میکنند.
این قهرمان آسیایی و جهانی پاراوزنهبرداری یادآور شد: مسوولان چهارمحال و بختیاری به ورزش قهرمانی توجه خاصی ندارند و توجه به امر ورزش در بین مسوولان کمرنگ است.
غریبشاهی افزود: در این چند سال که در مسابقات قهرمانی متعدد موفق به کسب مدالهای مختلف بینالمللی و پاراالمپیک شدم حمایتی از سوی مسوولان از من و دیگر ورزشکاران قهرمان استان حمایتی انجام نشد و تعدادی از مسوولان هم در همان روزهای ابتدای یکی، دوبار به دیدار ما آمدند و عکس یادگاری گرفتند و رفتند. به گفته وی، مسئولان استان چهارمحال و بختیاری علاقه زیادی به کمک کردن و حمایت از قهرمانان ندارند و خودم به عینه این موضوع را حس کردم. وی با بیان اینکه ورزشکاران حرفهای همیشه نمیتوانند در سطح قهرمانی باقیبمانند و به دلیل مشکلات جسمی توان آنها تحلیل میرود گفت: به طور مثال در رشته وزنهبرداری ورزشکاران حرفهای دچار مشکلات عضلانی، دیسک گردن و سایر مشکلات میشود اما مسئولان فکر میکنند، ورزشکاران تا سالها میتوانند تمرین داشته باشند در حالی که این گونه نیست.
به گفته وی، اراده قوی مهم ترین عامل پیروزی و موفقیت ورزشکاران و به خصوص جامعه معلولان است که با توجه به مشکلات و سختیها، نبود امکانات سخت افزاری بتوانند خود را به سطح بالا برساند.
وی درباره شیرینترین خاطره ورزشی خود گفت: رقابتهای جهانی ژاپن به دلیل اینکه نخستین تجربه برون مرزی و کسب مدال من بود، و همچنین تولد فرزندم در زمان برگزاری مسابقات آسیایی هانگژو بهترین خاطرات من در دور مسابقات بوده است.
به گفته وی، در مسابقات پاراالمپیک که امسال برگزار شد نیز پیگیری هماستانیهای و تماس و پیامهای که به من میدادن یک انگیزه و امید در من ایجادکرد که رکورد قبلی را بشکنم و رکورد این وزن را به نام کشورم ثبت کنم.
غریبشاهی گفت: همین پیگیری مردم هم استانی و فامیل باعث شد که با توجه به اینکه شرایط و آمادگی کافی برای حضور در مسابقات را داشتم رکورد بالای را بزنم که شرمنده دوستان آشنایان و مردم کشور نشوم.
وی اظهار داشت: زمانی که در مسابقات مقام نقره کسب کردم و پرچم کشورمان برافراشته شد اما سرود جمهوری اسلامی خوانده نشد، حس خوبی نداشتم ولی خدا را شکر در این سالهای اخیر در همه مسابقات نفر اول شدم و پرچم و سرود کشورمان خوانده شد.
* مهمترین مشکل ورزش جامعه معلولان از دیدگاه قهرمان جهان
به گفته وی، هماکنون ورزش جامعه معلولان با مشکلات مهم از جمله کمبود امکانات و تجهیزات و ایاب و ذهاب برای شرکت در کلاسهای ورزشی مواجه هستند و باید برای حمایت از این قشر از سوی مسئولان بیشتر حمایت شوند.
وی به تأمین امکانات ورزشی خاص معلولان اشاره کرد و گفت: با تأمین امکانات خاص معلولان میتوان زمینه حضور آنها را در مسابقات را افزایش داد.
این ملیپوش پاراوزنهبرداری ایران در هفدهمین دوره بازیهای پارالمپیک با شکستن رکورد پارالمپیک به مدال طلای این رشته دست پیدا کرد و هفتمین مدال طلای کاروان ورزش کشورمان را کسب کرد.
علی اکبر غریبشاهی که چهار قهرمانی جهان و یک طلای بازیهای آسیایی را در کارنامه خود دارد، در حرکت اول در این دور مسابقات وزنه ۲۴۷ کیلوگرمی را انتخاب کرد که با موفقیت بالای سر برد و رکورد پارالمپیک را هم شکست.
او که رکورد دار جهان هم محسوب میشود در دومین حرکت وزنه ۲۵۲ کیلوگرمی را درخواست داد که به درستی آن را مهار کرد و یک بار دیگر رکورد شکست.
سومین حرکت غریب شاهی وزنه ۲۶۱ کیلوگرمی بود که او در مهارش ناموفق بود و در نهایت با همان رکورد ۲۵۲ کیلو قهرمان پارالمپیک پاریس شد.